Δεν ξέρω τι μου γίνεται
δεν ξέρω που πηγαίνω
ότι γνωρίζω επιμένω
και το παιχνίδι συνεχίζεται
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Όταν ξύπνησε βρίσκονταν σ’ ένα κρεβάτι σε έναν άγνωστο θάλαμο. Δεν είχε συναίσθηση τι του συμβαίνει, που βρίσκεται. Είχε μια διάχυτη αίσθησ... -
Όποιος στον ήλιο το φως ζητάει χάνει το φως του εξαρχής μα μία σπίθα στο σκοτάδι είναι ο ήλιος π’ αναζητείς Και το μυαλό γυρίζει πάλι κάνει ...
-
Δεν ξέρω τι μου γίνεται δεν ξέρω που πηγαίνω ότι γνωρίζω επιμένω και το παιχνίδι συνεχίζεται
10 σχόλια:
Cool! Ουδείς γνωρίζει. Κανένα φρουτάκι και φρέσκιες σαλάτες κάνουν, λέει καλό (αν κι εγώ επιμένω κλασσικά στην ιερή δυάδα: τσιγάρο και καφέ)
Καλή σου μέρα!
Μου θύμισες την αλλοτινή Αγία Τριάδα (καφές, τσιγάρο, αλκοόλ). Με τα χρόνια εμφανίστηκαν οι αιρέσεις. Μήπως να την κάνουμε Δυάδα; Μήπως Μονάδα; Μήπως ν' αρχίσουμε να προσκυνάμε στο βωμό του Τίποτα; Και το παιχνίδι συνεχίζεται (χωρίς σαλάτες και φρούτα).
Καλό απόγευμα!
Kαίτοι αιρετική, θα έλεγα ότι η Τριάς σου μου κάνει, υπό τον όρο το βαλάντιό σου να σηκώνει και την αγορά spiritus (sanctus ή diabolocus) αλλέως και αγίου πνεύματος (εις το οποίο είμαι φίλα διακείμενη).
Kαι πάλιν λέγω χαίρε!
Βαλάντιο δεν έχω. Το spiritus (ότι επιθετικό προσδιορισμό και να του βάλεις) δεν είναι τίποτα πιότερο από αέρας και πνοή. Μήτε πουλιέται, μήτε αγοράζεται. Κάποτε λιγοστεύει, ίσως αυτός είναι ο λόγος που βαλαντώνω.
Σε ξαναματαχαιρετώ και χαίρομαι να σε διαβάζω!
Nα 'σαι καλά που με διαβάζεις.
Λοιπόν... κατά βάσιν όλοι μέσα στη μαύρη μαυρίλα είμαστε, πού να δεις τι γίνεται και στη Δανία και δεν πίστευα η άφρων το Σαιξπήρο που το είπε ο ανήρ "there is something rotten in the kingdom of Denmark"
Διάβασε Αρκά (ομοίως της παρέας, καταθλιπτικός κι αυτός), τη "Ζωή μετά"... που πήγε ο Descartes στον Παράδεισο με τη γνωστή του φράση "Σκέπτομαι, άρα υπάρχω". Τότε λέει ο άγγελος τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη και του λέει:
"Δεν υπάρχεις, αλλά μην το σκέφτεσαι"
Σ' έφτιαξα τώρα, ε;
Παράξενες συμπτώσεις. Συνήθιζα να λέω παλιότερα: «Σκέφτομαι, άρα δεν υπάρχω». Η σκέψη ήταν ο ένας πόλος και η δράση, η ζωή, ο άλλος. Λανθασμένες παραδοχές. Είχα κολλήσει στη μια άκρη και ονειρευόμουν την άλλη. Πίστευα ότι οι σκέψεις δημιουργούν την μαυρίλα και είχα άδικο. Κάποιες σκέψεις ναι, ο τρόπος σκέψης ναι, οι σκέψεις γενικά και αόριστα όχι.
Και γιατί να είναι διαφορετικά τα πράγματα και οι άνθρωποι στην Δανιμαρκία; Όπου και να πας «Η πόλις θα σε ακολουθεί». Βεβαία εγώ έχω μια άλλη εντύπωση ονειρική, ίσως λόγω της σύντομης παραμονής μου εκεί αλλά και λόγω μιας όμορφης παρεξήγησης.
Στην Κοπεγχάγη πέρασα κάποτε ένα σαρανταοκτάωρο. Περισσότερες από 20 ώρες ήμουν στους δρόμους της περπατώντας, καθώς οι συνταξιδιώτισσες μου ήταν της άποψης ότι έπρεπε να τα δούμε όλα. Ατέλειωτοι καβγάδες και γκρίνια από μέρους μου, αλλά εκ των υστέρων αυτό που έμεινε είναι ατέλειωτες όμορφες εικόνες και ευγνωμοσύνη. Το πέρασμα μας από την Χριστιανία με έκανε να νομίζω ότι βρισκόμουν στην Χριστιανία (Όσλο) του Χάμσουν και ότι δεν μπορεί κάπου θα συναντούσα την Υλαγιαλή. Από τότε κάθε φορά που πιάνω την «Πείνα» στα χέρια μου, χαμογελώ συνωμοτικά κι ευτυχισμένα, νιώθοντας ταυτόχρονα και λίγο άσχημα για την άγνοια μου.
Αχ, αυτή 'η πόλις'! Στο τέλος φτάνεις να μην έχεις ιδέα και για την 'Ιθάκη' και καταλήγεις στη νήσο των Αζορών και μη φθάνοντος βαπόρι, απεβίωσεν η κόρη δίχως να 'χει και αγόρι.
"Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών,
που καταστρέφης νέους κε θάπτης των κορών
να πέσει τιμορία από τον ουρανόν,
να λείψης απ’ τους χάρτας κε τον οκεανόν."
Και τις ευχές μου για την γιορτή σου καθώς για κάποιον λόγο δεν πέρασε το σχόλιο μου στο ιστολόγιο σου.
Σ' ευχαριστώ Αργύρη Πυροσκάλα!
(Αυτό το επώνυμο μου αρέσει. Ένα ούφο, ως η υποφαινομένη, το βρίσκει πολύ πιο élégant από του Versace ή του Dior. Aν εμπορεύεσαι και υφάσματα, έχεις κάνει την προίκα σου κάπου εκεί στην άκρη του Σύμπαντος, δυο βήματα πιο πέρα δηλαδή)
Με ξεσκέπασες. Είναι αλήθεια ότι όταν η πλοκή του παραμυθιού το επιτρέπει, ενδύω αφελείς βασιλιάδες με τα υφάσματα μου. Κι αν συχνά-πυκνά θεωρούμαι απατεώνας και συρρικνώνεται η προίκα μου, δεν πτοούμαι. Ο Σύλλογος Γυμνιστών Λευκής Παραλίας «Ο ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ» πάντως με ανακήρυξε επίτιμο μέλος για την προσφορά μου και τούτο το θεώρησα μεγάλη τιμή.
Δημοσίευση σχολίου