Μια ανάσα

Ποιο είναι τελικά το νόημα της ζωής; Για ποιο λόγο βασανιζόμαστε στην πορεία μας μέσα της; Περπατάω στο δρόμο και βλέπω πρόσωπα γεμάτα έγνοιες. Γύρω μου μιζέρια, το ίδιο και μέσα μου. Τι είναι αυτό που μας παρακινεί να ζήσουμε; Ναι, η ζωή έχει άπειρες ομορφιές που αξίζει να της ζήσεις. Οι περισσότεροι όμως τις προσπερνάμε και μόνο κάποιες στιγμές τις αντικρίζουμε. Τον υπόλοιπο χρόνο μας τον ξοδεύουμε σε συνήθειες καθημερινότητας. Είμαστε διαρκώς παρόντες-απόντες. Ζούμε τα λεπτά, τις ώρες, τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια, αλλά ταυτόχρονα δεν τα ζούμε. Διαρκώς σκεφτόμαστε το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε την κάθε στιγμή. Έτσι φεύγουν όλα. Φεύγει η ζωή. Μας μένουν τα βάσανα, καθημερινό φορτίο και η πίεση ότι όσο και να προσπαθούμε τίποτα δεν καταφέρνουμε, αλλά κι ακόμη κι αν ξεκινήσουμε κάτι, γνωρίζουμε τη ματαιότητα του εγχειρήματος, καθώς είτε δεν θα προλάβουμε να το τελειώσουμε είτε δεν θα το ζήσουμε. Ο θάνατος καραδοκεί σε κάθε σκέψη. Έρχεσαι, φεύγεις. Μια ανάσα που συνήθως διαρκεί δεκαετίες.