Δύσκολες οι τρεις διαστάσεις. Ακόμη και με δύο δυσκολεύομαι. Σκιτσάροντας αποκτώ άλλη επαφή με τα πράγματα. Κάθε αντικείμενο, ακόμη και το πιο μικρό, ιδιαίτερα το πιο μικρό, αποκτά μια υπόσταση που ούτε καν τη φανταζόμουν. Βλέπω και παρατηρώ με άλλα μάτια τον κόσμο όταν προσπαθώ να τον μεταφέρω στο χαρτί. Τα εύπεπτα σχήματα αποκτούν μια δυσκολία πρωτόγνωρη για το αμάθητο και ατάλαντο χέρι μου.
Φυγή, η πρώτη λέξη, η πρώτη σκέψη, η τελευταία πράξη. Σιωπή, ανήκουστη, αδιάφορη, ανυπόφορη, παρατεταμένη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
20 χρόνια κομμάτια
Αυτό το μπλογκ υπάρχει εδώ και είκοσι χρόνια. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν υπάρχουν αναγνώστες γιατί δεν υπάρχουν νέα κείμενα για να τους απ...
-
Κόλπα λόγια Οι λέξεις είναι ανύπαρκτες μέχρι να υπάρξουν Το ίδιο και οι σκέψεις Το ζοφερό βλέμμα ενός αγνώστου το αγνοείς Το διερε...
-
Δεν ξέρω τι μου γίνεται δεν ξέρω που πηγαίνω ότι γνωρίζω επιμένω και το παιχνίδι συνεχίζεται
-
Κάποιες καρδιές σταματούν να χτυπούν πριν την ώρα τους. Το αυτό συνέβη και με την καρδιά του Θανάση. Πνίγηκε στα δάκρυα και το γυαλί έσπασε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου