Όποιος στον ήλιο το φως ζητάει
χάνει το φως του εξαρχής
μα μία σπίθα στο σκοτάδι
είναι ο ήλιος π’ αναζητείς
Και το μυαλό γυρίζει πάλι
κάνει στροφές που δε θα δεις
είναι η στιγμή που φέρνει ζάλη
κι όχι οι κύκλοι της ζωής
Σε μια ιδέα επενδύεις
κάνεις ελπίδα λέξη απλή
και τα χαράματα όταν φύγει
νιώθεις μια κάποια λύτρωση
1 σχόλιο:
Kι αν οι ελπίδες είναι σκαλοπάτια που το ένα οδηγεί στο άλλο κι επενδύσεις στο επόμενο, αλλά το τσιμέντο του είναι ταχείας πήξεως και κολλήσεις;
Κι αν είσαι πολύ ψηλά για να σε ακούσουν οι άνθρωποι και πολύ χαμηλά για να σ' ακούσουν οι θεοί, αλλά στο σωστό ύψος για να σε τσιμπούν όρνια, τι κάνεις, Αργύρη Πυροσκάλα; ~☺~
Δημοσίευση σχολίου