Έκλεισε το monitor. Μου έφαγε περισσότερο από δεκάλεπτο να διαβάσω τα καθέκαστα και τα σχόλια. Τον τελευταίο καιρό σπάνια πλέον προλαβαίνω να διαβάσω blogs. To monitor ήταν μια κάποια λύση για να μαθαίνω στα γρήγορα για τα νέα της ελληνικής μπλογκόσφαιρας και να ανακαλύπτω νέες ενδιαφέρουσες παρουσίες. Τώρα πάει κι αυτό. Η δεκάλεπτη προθεσμία που έχω θέσει και δεν σκοπεύω να παραβώ δεν μου αφήνει περιθώριο να σχολιάσω το γεγονός και ίσως έτσι είναι καλύτερα, καθώς αυτό θα το κάνουν δεκάδες άλλοι.
Σε λίστες ταχυδρομείου, φόρα συζητήσεων και λοιπούς δικτυακούς τόπους είναι συνηθισμένο φαινόμενο να παρουσιάζονται τέτοιες δραματικές κορυφώσεις. Τα τελευταία δώδεκα χρόνια που ασχολούμαι με το διαδίκτυο οι ιστορίες επαναλαμβάνονται. Και δεν νομίζω ότι θα αλλάξει η κατάσταση στο μέλλον. Οι πρωταγωνιστές, ο τόπος, οι αιτίες και οι συνθήκες αλλάζουν, όλα τα άλλα είναι απελπιστικά όμοια και ανθρώπινα.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Δεν ξέρω τι μου γίνεται δεν ξέρω που πηγαίνω ότι γνωρίζω επιμένω και το παιχνίδι συνεχίζεται
-
Κάποιες καρδιές σταματούν να χτυπούν πριν την ώρα τους. Το αυτό συνέβη και με την καρδιά του Θανάση. Πνίγηκε στα δάκρυα και το γυαλί έσπασε...
-
Όταν ξύπνησε βρίσκονταν σ’ ένα κρεβάτι σε έναν άγνωστο θάλαμο. Δεν είχε συναίσθηση τι του συμβαίνει, που βρίσκεται. Είχε μια διάχυτη αίσθησ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου