Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στο ταξί

«Ήρθα στην Αθήνα πριν από 38 χρόνια. Τότε φορούσα κουστούμι και γραβάτα όταν κατέβαινα στο χωριό για να γνωρίζουν όλοι ότι είμαι Αθηναίος. Είχα μια μύτη ίσα με κει πάνω. Σήμερα ντρέπομαι να πω ότι μένω στην Αθήνα… Όλοι για ένα κομμάτι γης στην επαρχία παρακαλάμε… Όταν πάρω την γαμημένη σύνταξη (με το παρντόν) θα κατέβω στο χωριό για πάντα. Να ζήσω τουλάχιστον όσα χρόνια μου απομένουν σαν άνθρωπος.»

«Τις προάλλες ένας γιατρός ήθελε να μου κάνει τον ξύπνιο. Άλλο κυκλοφοριακό και άλλο κυκλοφορικό μου λέει, όταν του ανέφερα τα προβλήματα που έχω με την υψηλή μου πίεση. Ήθελε να μου κάνει και διάλεξη περί γλώσσας, άλλα τον έκοψα. Γιατρέ, ωραία όλα αυτά που λες, αλλά εγώ πάσχω από κυκλοφοριακό όσο και να βαράς τον κώλο σου κάτω.»

Σχόλια

Ο χρήστης Ελπίς είπε…
Τώρα τι να πει κανείς; Ίσως ο ταξιτζής, που ασκεί ένα από τα δυσκολότερα επαγγέλματα σε αυτή την πόλη, "δικαιολογείται" όταν καταφεύγεις σε τέτοιου είδους γενικεύσεις. Αλλά από όποια πλευρά και να το δεις (στατιστικά, οικονομικά, φορολογικά) δεν παρακαλάμε "όλοι για ένα κομμάτι γης στην επαρχία". Αντιθέτως οι περισσότεροι παρακαλούν για ένα κομμάτι ακριβοπληρωμένης γης (ή έστω μπετόν αρμέ) στην πρωτεύουσα και μόνο όταν το έχουν εξασφαλίσει αυτό, αναζητούν "ένα κομμάτι γης στην επαρχία". Κι όταν έρχεται η στιγμή της σύνταξης, στο ένα τάσι της ζυγαριάς πέφτει η αφιλόξενη για την τρίτη ηλικία πόλη και στο άλλο η πενιχρή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη της επαρχίας και η επιλογή είναι δύσκολη.
Παρασκευή, Οκτωβρίου 13, 2006 2:22:00 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κόλπα λόγια

  Κόλπα λόγια Οι λέξεις είναι ανύπαρκτες μέχρι να υπάρξουν Το ίδιο και οι σκέψεις Το ζοφερό βλέμμα ενός αγνώστου το αγνοείς Το διερευνητικό βλέμμα μιας άγνωστης το ερευνάς Το ερωτικό βλέμμα της αγάπης το γιορτάζεις   Ο πόθος είναι προϊόν εγκεφαλικής λειτουργίας Το ίδιο και ο πόνος Η αγάπη έχει μια άλλη διάρκεια και αιτία Δεν είναι προϊόν της ανάγκης Είναι η ανάγκη Η αιώνια Ο σκοπός Ο βωμός, ο αφιερωμένος στη ζωή Όλα τ’ άλλα περισσεύματα Περιττώματα
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα

Το συμβούλιο (7)

Κάποιες καρδιές σταματούν να χτυπούν πριν την ώρα τους. Το αυτό συνέβη και με την καρδιά του Θανάση. Πνίγηκε στα δάκρυα και το γυαλί έσπασε. Δεν τα κατάφερε να ξαναβρεθεί στην αίθουσα του «συμβουλίου» και να λύσει την παρεξήγηση. Αν και ο ίδιος πίστευε ότι υποδύονταν τον ασθενή για 36 ημέρες στην πραγματικότητα νοσηλεύτηκε στο ψυχιατρείο για 97 ημέρες. Δεν υπήρχε αδελφή, δεν υπήρχε πατέρας, παρά μόνο μια κόρη που τον έχασε πριν καλά-καλά τον γνωρίσει.
Δημοσίευση σχολίου
Διαβάστε περισσότερα